Παπίκιο όρος: Διαχρονικό έγκλημα οι πυρκαγιές και οι πολιτικοί σε διαρκή υποκρισία
Τεράστια φωτιά καίει ανεξέλεγκτα το παπίκιο όρος στην ανατολική οροσειρά της Ροδόπης στην Θράκη. Η καταστροφή δεν έχει τέλος, η πυρκαγιά συνεχίζει να καίει για 12η μέρα προκαλώντας ανησυχία, φόβο και την οργή των κατοίκων. Βλέπουν πως ο κρατικός μηχανισμός έχει υποτιμήσει την κατάσταση και κανείς δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά.
Οι πυροσβέστες καταβάλουν άοκνες προσπάθειες χωρίς μέχρι στιγμής αποτέλεσμα, καθώς οι πυροσβεστικές δυνάμεις τόσο οι εναέριες όσο και τα πεζοπόρα τμήματα να είναι λιγοστές. Τα πυροσβεστικά οχήματα δεν μπορούν να προσεγγίσουν λόγω του πολύ μεγάλου υψόμετρου.
Οι προσπάθειες για την κατάσβεση της φωτιάς γίνονται από αέρος. Το ερώτημα είναι γιατί δεν έχουν ενισχυθεί οι εναέριες πυροσβεστικές δυνάμεις προκείμενου να αναχαιτίσουν τα πύρινα μέτωπα;
Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια πολύ μεγάλη αύξηση των καταστροφών από δασικές πυρκαγιές. Η κοινωνία μας παραπαίει ανάμεσα σε πολιτικές αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και σε πολιτικές χωρίς αρχή – μέση και τέλος και χωρίς πραγματικούς εθνικούς στόχους.
Παρατηρείται το εξής οξύμωρο φαινόμενο: από την μια πλευρά η κυβέρνηση προχωρά στο κλείσιμο των θερμοηλεκτρικών σταθμών και την εγκατάλειψη του λιγνίτη ως καυσίμου με τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος, ενώ αναπτύσσονται χρηματοδοτικά και τεχνικά προγράμματα διάσωσης εγκαταλελειμμένων αγρών, αναδασώσεων κλπ, από την άλλη η χώρα χάνει πολίτες κάθε χρόνο, χιλιάδες στρέμματα δασών και γεωργικών εκτάσεων μόνο από τις δασικές πυρκαγιές.
Η διατήρηση και η αύξηση των διαθέσιμων δασών και οικοσυστημάτων προϋποθέτει και την απορρόφηση περισσότερων όγκων διοξειδίου του άνθρακα (co2). Όταν καίγεται ένα δάσος απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες και αυτό είναι το χειρότερο. Η καταστροφή ενός δάσους σημαίνει και καταστροφή μέρους της βιοποικιλότητας που διαθέτουμε, με άλλα λόγια είναι ο γενετικός κώδικας που η διαφύλαξη του αποτελεί πρωταρχικό στόχο κάθε κοινωνίας.
Ένα δάσος δεν καίγεται ποτέ η καίγεται πολύ δύσκολα, όταν είναι σε διαχείριση. Είναι κατανοητό λοιπόν ότι η δασική διαχείριση υπαγορεύει την πρόληψη και το αντιπυρικό σχέδιο όπως η πλήρης διάνοιξη με δρόμους πρόσβασης σε όλο το δάσος που ορίζονται από διεθνείς προδιαγραφές.
Η υλοτομία πραγματοποιείται συνήθως τον χειμώνα που δεν υπάρχει κίνδυνος δασικής πυρκαγιάς ώστε να εξασφαλίζεται έτσι η αναγέννηση της νέας γενιάς του δάσους.
Σημαντικό ρόλο παίζουν και τα πυροφυλάκια που διαθέτουν όλα τα μέσα επικοινωνίας και παρατήρησης, τα οποία βρίσκονται σε αντίστοιχες κορυφές που επιτηρούν ολόκληρη τη χώρα, αλλά τα περισσότερα από αυτά είτε απαξιώθηκαν είτε δεν λειτουργούν καθόλου.
Ο μέχρι σήμερα απολογισμός του έργου της πυροσβεστικής είναι πραγματικά εφιαλτικός και αγγίζει τα όρια της εθνικής συμφοράς.
Η καταστροφή περιοχών όπως της αρχαίας ολύμπιας, μέρους αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών, μέρος του δρυοδάσους της δαδιάς, της Ζαχάρως στην Ηλεία με τραγικές συνέπειες σε ανθρώπινες ζωές, του εθνικού δρυμού Πάρνηθας (25.000 στρέμματα καμένου ελατοδάσους), του εθνικού δρυμού βάλιας – κάλντας το 2000, του ελατοδάσους του Μαινάλου το 2000, της Χαλκιδικής το 2006, η δύσκολα αναστρέψιμη κατάσταση σχεδόν ολοκλήρου του ορεινού δασικού συμπλέγματος του Γράμμου και μέρους του Ταΰγετου, του Πάρνωνα, του νοτίου Πηλίου, της περιοχής Αιγίου, της Λακωνίας και το κάψιμο για δεύτερη φορά του ορεινού όγκου της Πεντέλης, της Χίου περισσότερο από δύο φορές, δείχνουν την πραγματικότητα.
Ορόσημο αποτέλεσαν οι πυρκαγιές στην Πελοπόννησο και τη Εύβοια τον Αύγουστο του 2007 με τον τραγικό θάνατο 78 ανθρώπων, 2. 700. 000 στρέμματα καμένων εκτάσεων, 1. 500 κατεστραμμένα σπίτια, απώλεια 1, 5 εκατομμυρίου ελαιοδένδρων και 60. 000 κτηνοτροφικών ζώων.
Τον Ιούλιο του 2018 σαν αποτέλεσμα πυρκαγιάς στη μικτή ζώνη δασικής βλάστησης και οικισμών στο ν. Βουτζά και στο μάτι αττικής, χάθηκαν 100 άνθρωποι και προκλήθηκαν σημαντικές ζημιές στην περιοχή.
Οικολογική καταστροφή αλλά και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, που απειλήθηκε η περιουσία τους, βίωσαν οι κάτοικοι στις πληγείσες περιοχές της β. Ευβοίας.
Συνολικά πάνω από 1. 300. 590 στρέμματα κάηκαν από τις αρχές του 2008 μέχρι και τέλος Οκτωβρίου 2021
Πέρα από τις ευθύνες για την μη έγκαιρη κατάσβεση των πυρκαγιών στην Εύβοια, την Αττική, την Πελοπόννησο και άλλου η κυβέρνηση ευθύνεται για τις καταστροφές των δασών. Δεν έχει κανένα νόημα να ζητάει κανείς παραιτήσεις από ανθρώπους που δεν έχουν την στοιχειώδη ευαισθησία να αναλάβουν τις ευθύνες τους και δεν έχουν την παραμικρή συναίσθηση της τραγωδίας που συντελέστηκε.
Οι πυρκαγιές αποτελούν μια χρόνια μάστιγα τους μήνες του καλοκαιριού, μαζί με όλα τα επακόλουθα, αυτά των δημοσιογραφικών καλύψεων, των πολιτικών εξαγγελιών και των κρατικών ελλείψεων.
Περικοπές στη χρηματοδότηση που μεγαλώνουν τις ελλείψεις σε μέσα και προσωπικό για την δασοπυρόσβεση, αναδιοργάνωση του προσωπικού στο πυροσβεστικό σώμα που το απομονώνει από εργαζόμενους, κατεύθυνση για υποκατάσταση από εθελοντικές ομάδες δασοπυρόσβεσης, εμπορευματοποίηση γης που οπλίζει το χέρι των επίδοξων εμπρηστών, είναι η πολίτικη όλων των κυβερνήσεων που οδηγούν στην ίδια κατεύθυνση.
Κοινός παρονομαστής σε όλες τις περιπτώσεις η ανεντιμότητα, η καθυστέρηση και η επικάλυψη αρμοδιοτήτων. Για συλλογική ευθύνη, ούτε λόγος.
Για τις πυρκαγιές βεβαίως και φταίει η κλιματική αλλαγή, η ένταση του ανέμου, η πυροσβεστική, ο δήμος, η περιφέρεια, η αυθαίρετη δόμηση. Όλοι και όλα φταίνε, πρώτα απ’ όλα όμως φταίει η κυβέρνηση, γιατί αυτή είναι η κυβέρνηση. Γιατί αν στις θέσεις ευθύνης είχαν τοποθετηθεί ειδικοί, ειδήμονες, τεχνοκράτες με γνώσεις και προσόντα και όχι μέλη και φίλοι της κυβέρνησης, αν υπήρχαν λειτουργικές και ανεξάρτητες δομές και υπηρεσίες, τότε δεν θα είχαν βιώσει τα χειρότερα οι πολίτες οι οποίοι έχασαν τα πάντα και η ζωή τους έγινε στάχτη.
Η αντιμετώπιση των πύρινων μετώπων και καταστροφών, αποτελεί προτεραιότητα ενός κράτους δικαίου για την επόμενη μέρα, όπου ο ρόλος του πυροσβεστικού σώματος θα είναι πολύ σημαντικός στη φύση και στο περιβάλλον του ελλαδικού χώρου, προφυλάσσοντας και βοηθώντας τους ανθρώπους σε έκτακτες ανάγκες φυσικών καταστροφών και πυρκαγιών. Απαραίτητες οι κατασκευές αντιπυρικών ζωνών σε όλη την επικράτεια, αναβαθμίζοντας έτσι όλα τα κέντρα πυρόσβεσης με τα πιο σύγχρονα και άρτια τεχνολογικά μέσα καθώς η εκπαίδευση των πυροσβεστών θα πρέπει να είναι άρτια και να καλύπτονται μισθολογικά και ασφαλιστικά από την πολιτεία ώστε να παράσχουν απρόσκοπτα τις υπηρεσίες τους.
Αυτή είναι η επόμενη μέρα για την πατρίδα και το μέλλον των παιδιών της, γεννημένων και αγέννητων.
Η επόμενη μέρα για όλους μας.
