ΕΕΣΥΠ " Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας"
ΕΕΣΥΠ, αυτή η άγνωστη (2)
Θα έλεγε κανείς ότι η ίδρυση της ΕΕΣΥΠ ήταν υποχρεωτική διότι μας την επέβαλαν οι δανειστές μας μέσω των μνημονίων. Αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η διάρκεια αυτής της εταιρείας προβλέπεται για 99 χρόνια, δηλαδή για 96 ολόκληρα χρόνια μετά την έξοδο από τα μνημόνια. Με την λήξη αυτού του διαστήματος, η εταιρεία θα λυθεί και η περιουσία της θα περιέλθει και πάλι στο κράτος. Ο λόγος για τον οποίο προβλέφθηκε τόσο μεγάλη διάρκεια, είναι ότι η ΕΕΣΥΠ αποτελεί την εγγύηση του ελληνικού κράτους προς τους δανειστές του ότι θα εξοφλήσει πλήρως τα χρέη του προς αυτούς. Πώς γίνεται αυτό; Ιδού:
Με το τελευταίο μνημόνιο, η ΕΕΣΥΠ κατέστη "συμβαλλόμενο μέρος" της χρηματοδοτικής σύμβασης, εγγυώμενο την έγκαιρη εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας μας. Ειδικώτερα, "υπόσχεται στον ESM ότι κάθε φορά που το δικαιούχο κράτος μέλος δεν καταβάλλει ποσό οφειλόμενο βάσει ή σε σχέση με τη Σύμβαση, η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας μετά από αίτημα θα φέρει την ευθύνη καταβολής αυτού του ποσού σαν να ήταν ο κύριος οφειλέτης, εφόσον τα συνολικά καταβλητέα ποσά βάσει αυτής της εγγύησης δεν θα υπερβαίνουν συνολικά τα 25 δισ. ευρώ". Επί πλέον δε, "συμφωνεί με τον ESM ότι εάν οποιαδήποτε εγγύηση που εγγυάται είναι ή καθίσταται μη εκτελεστή, άκυρη ή παράνομη, ανεξάρτητα ως αρχική υποχρέωση, αποζημιώνει τον ESM αμέσως μετά από αίτημά του έναντι οποιουδήποτε κόστους, απώλειας ή υποχρέωσης ευθύνης που προκύπτει από το γεγονός ότι το δικαιούχο κράτος μέλος δεν καταβάλλει κανένα ποσό το οποίο θα καταβαλλόταν στο πλαίσιο της σύμβασης, αλλά λόγω μη εκτελεστότητας, ακυρότητας ή παρανομίας δεν καταβάλλεται την ημερομηνία κατά την οποία θα έπρεπε να καταβληθεί". Παρ' ότι ο συντάκτης των παραπάνω αποσπασμάτων έχει πρόβλημα με τα ελληνικά του, πιστεύω ότι καταλάβαμε όλοι το περιεχόμενό τους.
Πάτρα, 1930: Η Όθωνος-Αμαλίας (στο ύψος της Ερμού), την κατοχή της οποίας διεκδικεί σήμερα η ΕΕΣΥΠ.
Προχωρούμε. Λέγαμε χτες ότι μια από τις τρεις κύριες θυγατρικές τής ΕΕΣΥΠ είναι και η ΕΤΑΔ, η οποία διαχειρίζεται τα ακίνητα του δημοσίου. Όμως, πλην των ακινήτων τής ΕΤΑΔ, υπάρχουν και αναρίθμητα άλλα ακίνητα, τα οποία ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, σε άλλους φορείς, οργανισμούς και εταιρείες. Δεν ξέρω τι καταλαβαίνει κανείς με τον όρο "ακίνητα του δημοσίου" αλλά, προσωπικά, ανατρίχιασα όταν έκανα την σχετική καταγραφή. Βλέπετε, εδώ μιλάμε για κάτι πολύ περισσότερο από μερικά παρατημένα χορτολείβαδα. Εδώ μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες -αγροτικές ή μη- εκτάσεις και -αστικά ή μη- κτήρια και εγκαταστάσεις πάσης φύσεως.
Κλασσικό παράδειγμα για τους πατρινούς αποτελεί η παραλία τής πόλης, την οποία διεκδικεί η ΕΕΣΥΠ. Η Πάτρα κατέχει μια παγκόσμια πρωτοτυπία: είναι η μόνη παραλιακή πόλη τού πλανήτη, της οποίας οι κάτοικοι δεν έχουν πρόσβαση στην θάλασσα. Σχεδόν ολόκληρο το παράλιο μέτωπό της ανήκει στον Οργανισμό Λιμένος. Εδώ και χρόνια ο δήμος διεκδικεί αυτή την ζώνη, ώστε να μπορούν οι πολίτες να κάνουν έστω μια βόλτα δίπλα στην θάλασσα. Κι όταν η τωρινή δημοτική αρχή χόντρυνε το παιχνίδι και ξεσήκωσε τον κόσμο, καταφέρνοντας την τμηματική παραχώρηση του παράλιου μετώπου στον δήμο, βρήκε απέναντί της της ΕΕΣΥΠ, η οποία διεκδικεί δικαστικά για λογαριασμό της όχι μόνο την παραλία αλλά και μεγάλα τμήματα της υπόλοιπης πόλης.
Παρένθεση. Όσο κι αν είναι ελάχιστα γνωστό και όσο κι αν ακούγεται παράλογο και εξοργιστικό, τα εδάφη στα οποία είναι κατασκευασμένες οι τρεις παραλιακές λεωφόροι τής Πάτρας (Ηρώων Πολυτεχνείου, Όθωνος-Ᾱμαλίας, Ακτή Δυμαίων) δεν ανήκουν στον δήμο, στον οποίο έχει απλώς παραχωρηθεί η χρήση τους, είτε από τον Οργανισμό Λιμένος είτε από τον ΟΣΕ. Τον περασμένο Ιούνιο, η ΕΤΑΔ αξίωσε την μεταβίβαση των τριών λεωφόρων σ' αυτήν, αίτημα το οποίο έγινε αποδεκτό από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής μέσα σε 96 ώρες, αν και υπήρχε χρονικό περιθώριο δυο μηνών για να βγει η απόφαση, την οποία εννοείται ότι σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο απέρριψε και κατήγγειλε. Κλείνει η παρένθεση.
Γενικώτερα μιλώντας, ανάμεσα στα ακίνητα που ανήκουν στην ΕΕΣΥΠ πρέπει να λογαριάζουμε, μεταξύ άλλων, το σύνολο των εκτάσεων και των εγκαταστάσεων όλων των κρατικών αεροδρομίων και των λιμανιών της χώρας, των σχολείων, των νοσοκομείων και των εθνικών οδών. Η ΕΕΣΥΠ έχει δικαίωμα όλα αυτά να τα πουλήσει, να τα παραχωρήσει ή απλώς να τα νοικιάσει, ανάλογα με το τι θεωρεί ως πλέον συμφέρον για την χώρα το διοικητικό της συμβούλιο.
Επίσης, μεταξύ των ακινήτων που περιέρχονται στην ΕΕΣΥΠ, πρέπει να υπολογίσουμε και τα χιλιάδες κληροδοτήματα όλης της χώρας. Πόσα μπορεί να είναι αυτά; Δεν γνωρίζω αλλά, ενδεικτικά, προκαλώ τους αναγνώστες που μένουν στην πρωτεύουσα να περπατήσουν την Πανεπιστημίου και την Σταδίου από τα Χαυτεία ως το Σύνταγμα, παρατηρώντας τα κτήρια γύρω τους σαν να ήσαν τουρίστες. Μετά από αυτή την βόλτα, είμαι σίγουρος ότι θα προσυπογράψουν τον ισχυρισμό μου ότι τα μισά και πλέον από τα ακίνητα αυτών των δυο δρόμων ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο ως κληροδοτήματα. Όλα αυτά είτε έχουν ήδη περιέλθει είτε είναι δυνατόν να περιέλθουν στην ΕΕΣΥΠ.
Και τώρα σας ερωτώ ευθέως: δεν είναι κρίμα κι άδικο να στεγάζονται σε τέτοια υπέροχα κτήρια το νομισματικό μουσείο ή το οφθαλμιατρείο; Πείτε μου, χρειάζεται να έχει κάποιος διδακτορικό στα οικονομικά για να αντιληφθεί ότι μπορούμε να βγάλουμε πολλά λεφτά με μια αλλαγή στην χρήση ή και στην ιδιοκτησία αυτών των κτηρίων; Ή μήπως νομίζετε ότι δεν θα σπρώχνονταν οι υποψήφιοι αγοραστές αν αποφασίζαμε να τα βγάλουμε στο σφυρί;
Αθήνα, 1896: "Ιλίου Μέλαθρον", κατοικία τού Ερρίκου Σλήμαν, δημιουργία Ερνέστου Τσίλλερ.
Σήμερα στεγάζει το Νομισματικό Μουσείο και έχει περάσει στην κατοχή τής ΕΕΣΥΠ.
Με αφορμή την τα ερωτήματα της προηγουμένης παραγράφου, αξίζει να θυμηθούμε πόσα χρήματα έχουμε κατά νου να μαζέψουμε από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ας ρίξουμε μια ματιά στον Ν.4336/2015 (ο νόμος για το τρίτο μνημόνιο, το αριστερό) για να τεκμηριώσουμε την απάντησή μας. Πάμε, λοιπόν, στην σελίδα 1031 του ΦΕΚ Α', 94/14-08-2015:
4. Σύμφωνα με τη Δήλωση της Συνόδου Κορυφής της Ζώνης του Ευρώ, η ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων θα αποτελέσει μία από τις πηγές για την πραγματοποίηση της προγραμματισμένης εξόφλησης του νέου δανείου του ΕΜΣ και θα αποφέρει κατά τη διάρκεια του νέου δανείου επιδιωκόμενο συνολικό ποσό 50 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 25 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και άλλων περιουσιακών στοιχείων και το 50% κάθε εναπομένοντος ευρώ (τουτέστιν, 50% των 25 δισ. ευρώ) θα χρησιμοποιηθεί για τη μείωση της αναλογίας χρέους/ΑΕΠ, το δε υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιηθεί για επενδύσεις.
Με απλά λόγια, από το ξεπούλημα πρέπει να μαζέψουμε 50 δισ. ευρώ. Απ' αυτά, τα μισά θα καλύψουν τα σπασμένα των τραπεζών. Από τα υπόλοιπα 25, τα μισά θα πάνε στους δανειστές, για να μειωθεί το χρέος μας. Μόνο τα τελευταία 12,5 δισ. θα πιάσουν τόπο, αφού μόνο αυτά θα πάνε για επενδύσεις. Κι επειδή τα κράτη δεν κάνουν επενδύσεις σε μια αποκρατικοποιημένη οικονομία, προφανώς αυτά τα 12,5 θα τα δώσουμε ως επιδοτήσεις, ενισχύσεις κλπ σε κάποιους ιδιώτες που θα εμφανιστούν ως επενδυτές.
Και μια τελευταία λεπτομέρεια πριν κλείσουμε για σήμερα. Προσέξτε στο απόσπασμα του ΦΕΚ την φρασούλα "θα αποφέρει κατά τη διάρκεια του νέου δανείου". Θυμάστε πότε λήγει η τελευταία δόση του δανείου; Το 2060, στην επέτειο των 100 χρόνων από την γέννησή μου. Μέχρι τότε θα πουλάμε και θα πουλάμε και θα πουλάμε, ώσπου να βγάλουμε 50 δισεκατομμυριάκια. Στο μεταξύ, δώσαμε ολόκληρο το Ελληνικό για 915 εκατομμύρια, που κι αυτά θα τα πάρουμε λίγα-λίγα σε δέκα χρόνια...
