[ “ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ” , Κ. Παπαρρηγόπουλου
Η Υπατία, ής τοσάκις εμνήσθημεν εν τω προηγουμένω βιβλίω, ήτο θυγάτηρ του ονομαστού της Αλεξανδρείας μαθηματικού Θέωνος’ σοφωτέτα δε του πατρός γενομένη εκτήσατο φήμην πολλήν δια τε συγγραφών και δημοσίων εν τη μεγάλη εκείνη πόλει φιλοσοφικών παραδόσεων.
Το ακροατήριον αυτής έβριθε μαθητών προσερχομένων απανταχόθεν του κράτους ίνα ακούσωσι τα πλατωνικά δόγματα υπό χαριεστάτων χειλέων ερμηνευόμενα.
Ήτο δε καλλίστη άμα και σωφρονεστάτη, και ευλαβώς ελατρεύετο υπό της πολυαρίθμου νεολαίας, ήτις συνέρρεεν εις τους πόδας αυτής.
Αυτοί της Αιγύπτου οι δημόσιοι άρχοντες εσέβοντο την γυναίκα ταύτην και πολλάκις υπήκουον εις τας συμβουλάς αυτής.
Κατά δυστυχίαν συνέβη εν έτει 415, επί Θεοδοσίου του μικρού, δεινή του πατριάρχου Αλεξανδρείας Κυρίλλου προς τον έπαρχον Ορέστην έρις, ένεκα διενέξεων μεταξύ Ιουδαίων και χριστιανών, καθ’ άς ουκ ολίγον έρρευσεν εκατέρωθεν αίμα.
Ο άστατος της Αλεξανδρείας όχλος, κατ’ αρχάς συνταχθείς επί των διενέξεων τούτων μετά του Κυρίλλου, έλαβεν έπειτα την μερίδα του Ορέστου, και τελευταίον υπέκυψε πάλιν εις τα νεύματα του Κυρίλλου.
Βλέπων δε την οικειότητα ( ο όχλος ) ήτις επεκράτει μεταξύ του άρχοντος της Αιγύπτου και της Υπατίας, και νομίζων ότι η φίλη αύτη του επάρχου απέτρεπεν αυτόν από της μετά του αρχιερέως συμφιλιώσεως, έπνεε μένεα κατά της σοφής, της χρηστής, της αθώας γυναικός.
Εν μιά λοιπόν των ημερών, ενώ αύτη εξήρχετο της οικίας, στασιασταί πολυάριθμοι οδηγούμενοι υπό του αναγνώστου της εκκλησίας Αλεξανδρείας Πέτρου, περιστοιχίζουσι το άρμα αυτής, την αποσπώσιν εξ αυτού δια της βίας, και παραβαίνοντες οι ασεβείς πάντα νόμον θείον και ανθρώπινον, γυμνώνουσιν αυτήν, και κατακρεουργούσι, και εις πυρ παραδίδουσι τον κατασπαραχθέντα αυτής νεκρόν.
Ο Θεοδόσιος, μαθών το φοβερόν τούτο ανοσιούργημα, ηθέλησε κατ’ αρχάς να τιμωρήση αυστηρώς τους ενόχους’ αλλ’ έπειτα απετράπη της αγαθής ταύτης προαιρέσεως υπό των ευνούχων, οίτινες δωροδοκηθέντες παρέστησαν τα πράγματα άλλως ή όπως συνέβησαν.
Το δε έτι θλιβερώτερον, ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος δεν υπήρξεν αμέτοχος της κακουργίας εκείνης, καθάπερ μαρτυρεί ο σύγχρονος της εκκλησίας ιστορικός Σωκράτης. ]
Επίσημες χριστιανικές ομολογίες των εγκλημάτων κατά του ελληνισμού!
Η ΥΠΑΤΙΑ
Η Υπατία γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μ.χ και πέθανε στην ίδια πόλη το 415. Ηταν η πρώτη γυναίκα που είχε μιά ουσιαστική συμβολή στην ανάπτυξη των μαθηματικών. Η Υπατία ήταν κόρη του μαθηματικού και φιλοσόφου Θέωνα της Αλεξάνδρειας και είναι αρκετά σίγουρο ότι μελέτησε τα μαθηματικά κάτω από τη καθοδήγηση και την εκπαίδευση του πατέρα της. Η Υπατία είχε διδάξει τις φιλοσοφικές επιστήμες και τα μαθηματικά σε πολλούς νέους που ήθελαν να μορφωθούν και να γίνουν επιστήμονες της εποχής, δίδασκε σε ανθρώπους κάθε θρησκείας και μετά τον πατέρα της ανέλαβε μια Έδρα Φιλοσοφίας στην πόλη. Είχε πολύ μεγάλη απήχηση στο κοινό της εποχής και κάθε βράδυ στο σπίτι της μαζεύονταν από πολλά μέρη του κόσμου απλά για να την ακούσουν και να μαθητεύσουν πλάι της. Ήταν από τα μεγαλύτερα μυαλά της εποχής… Δυστυχώς όμως ήταν και άτυχη!
Ένα βράδυ λοιπόν, λίγο έξω από το σπίτι της έκανε τον συνηθισμένο του περίπατο ο Κύριλλος ο τότε Επίσκοπος της Αλεξάνδρειας. Άκουσε λοιπόν φασαρίες και φωνές να έρχονται από ένα σπίτι εκεί κοντά έτσι πήγε προς τα εκεί γεμάτος περιέργεια. Στο δρόμο βρήκε κάποιον που έφευγε και τον ρώτησε απορημένος, τι γινόταν. Του είπαν ότι εδώ είναι το σπίτι της μεγάλης φιλοσόφου και μαθηματικού Υπατίας που είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο! Αυτό ήταν, η ΖΗΛΕΙΑ και ο ΦΘΟΝΟΣ τον είχαν αγκαλιάσει… Σκέφτηκε αμέσως ότι κάτι έπρεπε να κάνει, έπρεπε ο κόσμος να σταματήσει να ασχολείται μαζί της, έτσι λοιπόν προσπάθησε να τη λειδωρίσει. Αλλά και πάλι δεν κατάφερε τίποτα. Ήταν η εποχή που ο Κύριλλος είχε ξεκινήσει μαζική θρησκευτική κάθαρση εκδιώχνοντας τους Κόπτες τους Εβραίους και κάθε άλλη αίρεση ή θρησκεία της εποχής. Στη συνέχεια κυνήγησε μέχρι θανάτου τους νεοπλατωνιστές φιλοσόφους. Πρώτο του θύμα, ήταν η Υπατία που την κατηγόρησαν για τι άλλο, μα φυσικά για μαύρη μαγεία…Έτσι λοιπόν η Υπατία δολοφονήθηκε άγρια από τους μοναχούς Nitrian ένα φανατικό τμήμα των Χριστιανών που ήταν υποστηρικτές τσιράκια του Κύριλλου.
Περισσότερα για τον μαρτυρικό θάνατο αυτής της καταπληκτικής γυναίκας μας λέει ο χριστιανός ιστορικός του 5ου αιώνα, Σωκράτης ο Σχολαστικός:
“Όλοι οι άνθρωποι την σεβόταν και την θαύμαζαν για την απλή ταπεινοφροσύνη του μυαλού της. Ωστόσο, πολλοί με πείσμα την ζήλευαν και επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον Ορέστη, ο λαός την κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η αιτία που ο Επίσκοπος και ο Ορέστης δεν γινόταν φίλοι. Με λίγα λόγια, ορισμένοι πεισματάρηδες και απερίσκεπτοι κοκορόμυαλοι με υποκινητή και αρχηγό τους τον Πέτρο, έναν οπαδό αυτής της Εκκλησίας, παρακολουθούσαν αυτή τη γυναίκα να επιστρέφει σπίτι της γυρνώντας από κάπου. Την κατέβασαν με τη βία από την άμαξά της, την μετέφεραν στην Εκκλησία που ονομαζόταν Caesarium, την γύμνωσαν εντελώς, της έσκισαν το δέρμα και έκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι που ξεψύχησε, διαμέλισαν το σώμα της, έφεραν τα μέλη της σε ένα μέρος που ονομαζόταν Κίναρον και τα έκαψαν.”
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Φιλοστόργιου, την ίδια την φιλόσοφο την έσυραν δια μέσου των οδών, αφού αφήρεσαν τα ενδύματά της, και στη συνέχεια την κατέκοψαν με όστρακα, την διαμέλισαν και μετέφεραν τα μέλη της σε μια τοποθεσία, τον Κυναρίωνα, όπου τα παρέδωσαν στο πυρ.
Ο Ορέστης που ήταν ο Ρωμαίος Κυβερνήτης της περιοχής ανέφερε αμέσως τον φόνο της Υπατίας και ξεκίνησε έρευνες οι οποίες κάθε φορά, μυστηριωδώς σταματούσαν λόγω έλλειψης στοιχείων. Αργότερα ο Ορέστης παραιτήθηκε και έφυγε από την Αλεξάνδρεια Τελικά ο Κύριλλος ισχυρίστηκε ότι η Υπατία ήταν ζωντανή και ζούσε μάλιστα στην Αθήνα…
Τα περισσότερα από τα γραπτά της Υπατίας ξεκίνησαν σαν σημειώσεις για τους μαθητές της. Κανένα δεν έχει διασωθεί ολοκληρωμένο, αν και είναι πιθανό τμήματα του έργου της να έχουν ενσωματωθεί στις εκτενείς πραγματείες του Θέωνα. Μερικές πληροφορίες για τα επιτεύγματά της προέρχονται από δασωμένα γράμματα του μαθητή και φίλου της Συνέσιου του Κυρηναίου, που αργότερα έγινε ο πλούσιος και ισχυρός Επίσκοπος της Πτολεμαϊδας. Κάποτε ο Συνέσιος, Επίσκοπος και γνωστός για τη μόρφωσή του, της έγραψε ζητώντας τη βοήθειά της στην κατασκευή ενός αστρολάβου και ενός υδροσκοπίου, αναγνωρίζοντας τη μοναδική υπεροχή του νου της.
Το σημαντικότερο έργο της Υπατίας ήταν στην άλγεβρα. Έγραψε σχόλια στην Αριθμητική του Διόφαντου σε 13 βιβλία. Ο Διόφαντος έζησε και εργάσθηκε στην Αλεξάνδρεια τον τρίτο αιώνα και έχει ονομασθεί ‘πατέρας της άλγεβρας’. Ανέπτυξε τις απροσδιόριστες (ή Διοφαντικές) εξισώσεις, δηλαδή εξισώσεις με πολλαπλές λύσεις. (Ένα συνηθισμένο παράδειγμα προβλημάτων αυτού του τύπου είναι το πώς μπορούμε να μετατρέψουμε ένα κατοστάρικο σε νομίσματα χρησιμοποιώντας διαφορετικά νομίσματα, 50άρικα, 20άρικα κλπ.). Εργάσθηκε επίσης με δευτεροβάθμιες εξισώσεις. Τα σχόλια της Υπατίας περιελάμβαναν εναλλακτικές λύσεις και πολλά νέα προβλήματα που προέκυπταν σαν συνέπεια στα χειρόγραφα του Διόφαντου.
Το αποτέλεσμα όλης αυτής της θηριωδίας που διαβάσατε παραπάνω είναι ότι, το 1998 ονομάστηκε Έτος Κυρίλλου Αλεξάνδρειας και φυσικά η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία ονόμασε αυτό το ΛΑΜΟΓΙΟ, ΑΓΙΟ!
